Ψάχνοντας για κάτι άλλο στο youtube , ανακάλυψα ότι υπήρχαν καταχωρημένες οι τελευταίες σκηνές και των δυο αυτών ταινιών !
Το Cinema Paradiso
http://www.youtube.com/watch?v=BW_-0H_u3RQ
και το Billy Elliot
http://www.youtube.com/watch?v=0VQ_qfKL5qU
Δεν ξέρω πόσοι απο σας τις είχατε δει και τι συναισθήματα σας προξένησαν.
Εμένα μου είχαν αρέσει πολύ και οι δυό, τις είχα δει σε διαφορετικές χρονικά εποχές και με διαφορετική διάθεση τη κάθε μια.
Ωστόσο μου είχαν αφήσει την ίδια γλυκειά αίσθηση, (ίσως κι έναν λυγμό) όταν έβγαινα από την αίθουσα του κινηματογράφου...
Τα τελευταία χρόνια έχω δει πολλές αξιόλογες ταινίες. Αλλες μου άρεσαν πολύ, άλλες λιγότερο.
Αυτό όμως το συναίσθημα στο τέλος, να βγαίνω μ ένα χαμόγελο και με το βλέμμα αλλού, τόσο έντονα, τό νοιωσα μόνο μ αυτές τις ταινίες...
Οσοι τις είδατε πιθανόν να με καταλαβαίνετε!
23 σχόλια:
Πολύ ωραίες και οι δυο..
roadartist
χαίρομαι πολύ που συμπίπτουν τα γούστα μας...
To Cinema Paradiso είναι ιταλική ταινία κι αυτό τα λέει όλα.
Την άλλη δεν την έχω 'δει.
Δείχνει μια Ιταλία του τότε, που έμοιαζε με την Ελλάδα του τότε.
Δείχνει συναίσθημα.
Spyros
Η άλλη είναι εγγλέζικη, εξ ίσου σημαντική σχολή, με πολλούς αξιόλογους σκηνοθέτες και ηθοποιούς...
Δεν έχω δει καμία, οπότε πρώτα θα τις δω και μετά θα δω τα γιουτούμπια που παραθέτεις!
έγινε γιατρέ μου
Γαμώτο, γιατί δεν εκστασιάζομαι πια τόσο εύκολα; Φταίνε οι λίγες εμπειρίες που είχα; Ή φταίει ότι οι καινουριες είνα θνησιγενείς;
spyros
μήπως γιατί έχεις γίνει πολύ επιλεκτικός?
Kαλημέρα!Ψηφίζω το σινεμά ο παράδεισος,για την υπέροχη μουσική του αλλά και τη νοσταλγία που βγάζει...
ολα θα πάνε καλά
νομίζω ότι ταινίες οπως αυτή δεν ξεχνιούνται ποτέ!
Μου άρεσε πιο πολύ το "Μπίλι Έλιοτ", όπως γενικά ο αγγλικός κινηματογράφος! Ο μικρούλης πρωταγωνιστής ήταν εξαιρετικός. Θυμάσαι τη σκηνή όπου ρωτάει τον πατέρα του αν μπορεί να επιστρέψει σπίτι στην περίπτωση που δεν του αρέσει στη σχολή; Ο πατέρας του απαντά σοβαρά:"Α, όχι, νοικιάσαμε ήδη το δωμάτιό σου!", ο Μπίλι ξαφνιάζεται, ύστερα καταλαβαίνει το αστείο και τον πετάει γελώντας από το παγκάκι!
Λωτοφάγε φίλε μου,
χαίρομαι ιδιαιτέρως που είσαι φαν του αγγλικού σινεμά...
στο συγκεκριμμένο φιλμ που σχολιάζουμε δεν θυμάμαι ούτε έναν ηθοποιό που να μην ξεχώρισε! (ιδιαιτέρως ο πατέρας)...
Σκοπεύω στο επόμενο ταξίδι μου στο Λονδίνο (αρχές Νοεμβρίου) να καταφέρω να δω τον Billy Elliot στο θέατρο...το κυνηγάω από πέρυσι και δεν μου "βγήκε", που θα μου πάει όμως θα βρω χρόνο να το κάνω κι αυτό...
Γλυκές, τρυφερές ταινίες. Κια εγώ ψηφίζω αγγλικό σινεμά. Πάντα κολλημένος με το "The ramains of a day"...
γειά σου vasike
κι εσύ με τα κολλήματά σου οπως όλοι μας...δεν αναρωτιέμαι γιατί!
Μαρία, γειά σου.
Μόνο την πρώτη έχω δεί, πολλά χρόνια όμως πριν και δεν την καλοθυμάμαι. Πάντως είναι εξαιρετική.
Αυτό όμως πού νοσταλγώ αλλά ανεξήγητα δεν το κάνω, είναι η απόλαυση του θερινού σινεμά.
Παρόλο που υπάρχει ένας στην γειτονιά μας.
Γιώργο
Ο θερινός κινηματογράφος είναι η απόλυτη "διασκέδαση" του καλοκαιριού...εξ άλλου εκτός απ την ταινία της προτίμησής σου, το μενού περιλαμβάνει και σάντουϊτς με μπύρα ...
Στιγμές που μένουν
αναλοίωτες στην αιωνιότητα ...
Όποιος πει πως δεν έχει
συγκινηθεί, δεν έχει δακρύσει
από σκηνές στη μεγάλη οθόνη ...
Ή μεγάλος ψεύτης είναι,
ή παντελώς αναίσθητος ...
ΚΑΛΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ ...
Καλό φθινόπωρο και σε σένα άγρυπνε...να σου πω κι απο δώ πόσο ζηλεύω τα ταξίδια σου καρσί...
Τι να επιλέξω πια; Σάματι στο χέρι μου είναι;
spyros
Τι διακρίνω πίσω απ την ερώτησή σου? Παραίτηση?
Κατά κάποιον τρόπο η ζωή αρχίζει να με ... παραιτεί διακριτικά.
Δεν το βάζω, όμως, κάτω. Ακόμα γελάω, ίσως τώρα καλύτερα.
Διότι δεν αρκεί να γελάς τελευταίος (κατά το ρητό), πρέπει να ξέρεις κιόλας να γελάς.
Κατά κάποιον τρόπο η ζωή αρχίζει να με ... παραιτεί διακριτικά.
spyros
Μόνο αν της το επιτρέψεις εσύ...
Δημοσίευση σχολίου